GMINA STOSZOWICE
ATRAKCJE TURYSTYCZNE
POLECAMY
BIULETYN INFORMACYJNY
PROJEKTY WSPÓŁFINANSOWANE PRZEZ UNIĘ EUROPEJSKĄ
Kamery na żywo
Stacje pogodowe
Obrady Rady Gminy
Szczepienia przeciw COVID-19
Projekty finansowane z budżetu państwa
Projekty współfinasowane przez Lasy Państwowe
Projekty współfinansowane z budżetu województwa
- Stoszowicka porcelana
Trudno dziś uwierzyć, że w miejscu które dziś odstrasza swoim wyglądem każdego zabłąkanego turystę, mieściła się fabryka porcelany.
Po pierwszej wojnie światowej w 1921rokuw Stoszowicach Richard Fabig założył fabrykę porcelany. Pierwszy okres tej fabryki to lata 1919/21 do 1923. R. Fabig pochodził z Waldenburga i należał do zarządu niemieckiej, elektrotechnicznej fabryki porcelany z siedzibą w Berlinie. Waldenburg uchodził za centrum śląskiej produkcji porcelany. Celem R. Fabiga było produkowanie elektrotechnicznej porcelany. Fabryka R. Fabiga znajdowała się przy drodze wiejskiej pod numerem 109 (obecnie nr 37) i posiadała okrągły i tulejowy piec. Fabryka zatrudniała 25 do 30 pracowników, którzy produkowali techniczną, elektrotechniczną porcelanę, jak również izolatory oraz porcelanę wytłaczaną i odlewaną. Dyrektorem tej fabryki byli Hans Piorzowsky (do roku 1922) i Carl Neumann. Drugi okres rozwoju fabryki Fabiga to lata 1923 do 1926. 1 września 1923 r. osiągnęła inflacja w Niemczech swój punkt szczytowy. Ten fakt miał znaczenie dla fabryki Fabiga. Jego fabryka została zamieniona na spółkę akcyjną z kapitałem 20-stu milionów marek. Członkami spółki akcyjnej byli Richard Fabig z małżonką, dyrektor fabryki C. Neumann oraz dyrektor sądu ziemskiego Paul Fabig z małżonką. Od roku 1924 prowadził Ludwig Zuber interesy spółkowe. Szczególnymi produktami były w tym czasie wodoodporne armatury i wahadłowe garnitury (wasserdichte Armaruten und Zugpendelgarnituren). Ze względu na postępującą inflację został L. Zuber zmuszony do rozwiązania spółki akcyjnej dnia 11 stycznia 1926 r. Trzeci okres historii porcelany w Stoszowicach to lata 1926 do 1945. Mimo upadku spółki, R. Fabig nie zaprzestał produkcji porcelany. Nadal wytwarzał on techniczną i elektrotechniczną porcelanę. Przez pewien czas posiadał swoje przedstawicielstwo w Berlinie, Hamburgu i Köln. Jego fabryka eksportowała produkty do Austrii, Szwecji i Finlandii. W miarę przezwyciężania kryzysu gospodarczego w Niemczech fabryka porcelany w Stoszowicach mogła zatrudnić do 50 pracowników. Ostatnia wzmianka o tej fabryce pochodzi z roku 1941/42. Prawdopodobnie funkcjonowała ona w Stoszowicach jeszcze w czasie II wojny światowej.
Po pierwszej wojnie światowej w 1921rokuw Stoszowicach Richard Fabig założył fabrykę porcelany. Pierwszy okres tej fabryki to lata 1919/21 do 1923. R. Fabig pochodził z Waldenburga i należał do zarządu niemieckiej, elektrotechnicznej fabryki porcelany z siedzibą w Berlinie. Waldenburg uchodził za centrum śląskiej produkcji porcelany. Celem R. Fabiga było produkowanie elektrotechnicznej porcelany. Fabryka R. Fabiga znajdowała się przy drodze wiejskiej pod numerem 109 (obecnie nr 37) i posiadała okrągły i tulejowy piec. Fabryka zatrudniała 25 do 30 pracowników, którzy produkowali techniczną, elektrotechniczną porcelanę, jak również izolatory oraz porcelanę wytłaczaną i odlewaną. Dyrektorem tej fabryki byli Hans Piorzowsky (do roku 1922) i Carl Neumann. Drugi okres rozwoju fabryki Fabiga to lata 1923 do 1926. 1 września 1923 r. osiągnęła inflacja w Niemczech swój punkt szczytowy. Ten fakt miał znaczenie dla fabryki Fabiga. Jego fabryka została zamieniona na spółkę akcyjną z kapitałem 20-stu milionów marek. Członkami spółki akcyjnej byli Richard Fabig z małżonką, dyrektor fabryki C. Neumann oraz dyrektor sądu ziemskiego Paul Fabig z małżonką. Od roku 1924 prowadził Ludwig Zuber interesy spółkowe. Szczególnymi produktami były w tym czasie wodoodporne armatury i wahadłowe garnitury (wasserdichte Armaruten und Zugpendelgarnituren). Ze względu na postępującą inflację został L. Zuber zmuszony do rozwiązania spółki akcyjnej dnia 11 stycznia 1926 r. Trzeci okres historii porcelany w Stoszowicach to lata 1926 do 1945. Mimo upadku spółki, R. Fabig nie zaprzestał produkcji porcelany. Nadal wytwarzał on techniczną i elektrotechniczną porcelanę. Przez pewien czas posiadał swoje przedstawicielstwo w Berlinie, Hamburgu i Köln. Jego fabryka eksportowała produkty do Austrii, Szwecji i Finlandii. W miarę przezwyciężania kryzysu gospodarczego w Niemczech fabryka porcelany w Stoszowicach mogła zatrudnić do 50 pracowników. Ostatnia wzmianka o tej fabryce pochodzi z roku 1941/42. Prawdopodobnie funkcjonowała ona w Stoszowicach jeszcze w czasie II wojny światowej.
tekst: Ronald Studnicki
1921-1935
1935-1944
- Symbole używane w poszczególnych latach przez stoszowicką fabrykę.
- Stoszowicki browar
Trudno dziś uwierzyć iż przed kilkudziesięciu laty w Stoszowicach jednym z najbardziej cenionych własnych produktów było piwo z miejscowego browaru.
Stoszowicki browar powstał najprawdopodobniej w 1859 roku jako browar zamkowy należący do ówczesnych właścicieli części wioski – rodziny Strachwitz. W roku 1881 został on najprawdopodobniej sprzedany i właścicielem stał się P. Siegert do roku 1907. Po nim w latach 1907 – 1910 August Haaf, później Frankensteiner - Peterwitzer Union Brauereien W okresie międzywojennym nosił nazwę Bergschlossen Brauerei, Peterwitz a właścicielem był Gustaw Stark, o czym świadczą nadruki na porcelanowych kapslach, których wówczas używano do zamykania butelek. Stoszowicki browar był jednym z najbardziej cenionych w całej okolicy, ważono w nim co najmniej dwa gatunki piwa a ponadto G Stark prowadził w nim rozlewnię wody mineralnej. W sierpniu1945 roku browar został zajęty (jako „Państwowy Browar nr 20 w Piotrowicach Polskich”) przez Armię Czerwoną z pełnym wyposażeniem. Piwo produkowano prawdopodobnie do 1947 roku. Obecnie cały kompleks byłego browaru znajduje się w prywatnych rękach. A jedynym śladem jego istnienia są porcelanowe kapsle, szklane butelki, podkładki pod piwo i stare zdjęcia i pocztówki z widokiem całego obiektu, znajdujące się najczęściej w rękach prywatnych kolekcjonerów podobnie jak ocalały szyld i dekiel z beczki. Z wykopanych porcelanek często najlepiej zachowane są te najstarsze. Tajemnica polega na tym, że były one 2 razy wypalane. Najpierw pokrywano je glazurą i wypalano, potem za pomocą specjalnego stempla nanoszono napisy, które jeszcze raz pokrywano glazurą i wypalano. Napisy na porcelankach wyprodukowanych w ten sposób po prostu się nie ścierają. Po pierwszej wojnie w ramach oszczędności coraz częściej rezygnowano z drugiego wypalania, czego efekty widać na nowszych porcelankach z nieczytelnymi napisami.
Budynek frontowy został rozebrany w latach 1997 – 1998, część zabudowań gospodarczych pozostała do dzisiaj. Ciekawostką jest iż sprzęt ocalały z pożarów jakie miały miejsce w browarze pracuje do dziś w dwóch browarach na terenie Dolnego Śląska.
Stoszowicki browar powstał najprawdopodobniej w 1859 roku jako browar zamkowy należący do ówczesnych właścicieli części wioski – rodziny Strachwitz. W roku 1881 został on najprawdopodobniej sprzedany i właścicielem stał się P. Siegert do roku 1907. Po nim w latach 1907 – 1910 August Haaf, później Frankensteiner - Peterwitzer Union Brauereien W okresie międzywojennym nosił nazwę Bergschlossen Brauerei, Peterwitz a właścicielem był Gustaw Stark, o czym świadczą nadruki na porcelanowych kapslach, których wówczas używano do zamykania butelek. Stoszowicki browar był jednym z najbardziej cenionych w całej okolicy, ważono w nim co najmniej dwa gatunki piwa a ponadto G Stark prowadził w nim rozlewnię wody mineralnej. W sierpniu1945 roku browar został zajęty (jako „Państwowy Browar nr 20 w Piotrowicach Polskich”) przez Armię Czerwoną z pełnym wyposażeniem. Piwo produkowano prawdopodobnie do 1947 roku. Obecnie cały kompleks byłego browaru znajduje się w prywatnych rękach. A jedynym śladem jego istnienia są porcelanowe kapsle, szklane butelki, podkładki pod piwo i stare zdjęcia i pocztówki z widokiem całego obiektu, znajdujące się najczęściej w rękach prywatnych kolekcjonerów podobnie jak ocalały szyld i dekiel z beczki. Z wykopanych porcelanek często najlepiej zachowane są te najstarsze. Tajemnica polega na tym, że były one 2 razy wypalane. Najpierw pokrywano je glazurą i wypalano, potem za pomocą specjalnego stempla nanoszono napisy, które jeszcze raz pokrywano glazurą i wypalano. Napisy na porcelankach wyprodukowanych w ten sposób po prostu się nie ścierają. Po pierwszej wojnie w ramach oszczędności coraz częściej rezygnowano z drugiego wypalania, czego efekty widać na nowszych porcelankach z nieczytelnymi napisami.
Budynek frontowy został rozebrany w latach 1997 – 1998, część zabudowań gospodarczych pozostała do dzisiaj. Ciekawostką jest iż sprzęt ocalały z pożarów jakie miały miejsce w browarze pracuje do dziś w dwóch browarach na terenie Dolnego Śląska.
tekst: Ronald Studnicki
Klauzula informacyjna
Biuletyn Informacji Publicznej
SIP Stoszowice
Inkubator Przedsiębiorczoście Stoszowice
Centralna Ewidencja Emisyjności Budynków
Lokalny Program Rewitalizacji
Przedsiębiorcy
Droga Gminna Srebrna Góra
Rządowy Fundusz Inwestycji Lokalnych
Projekty Unijne
Projekty finansowane z budżetu państwa
Przebudowa drogi w Grodziszczu
Sesje Rady Gminy Online
Instrukcja ARGO
Zbiórka selektywna - podział
Projekty współfinansowane z budżetu województwa
Informacje dotyczące wywozu i selekcji nieczystości stałych
Usuwanie wyrobów zawierających azbest w Gminie Stoszowice
DFR
System informacji gminnej
Poprzednia wersja strony
ePUAP
Biuletyn Informacyjny
